Marta Domachowska: Grałam dobrze, bo... wszyscy mnie skreśli

Cinek

Jakub Ciastoń: Sania Mirza w pierwszej rundzie to trudna przeszkoda?

Marta Domachowska: - Znamy się z Sanią bardzo dobrze, jeszcze z czasów juniorskich. Grałyśmy ze sobą kilka razy jako dwunasto, trzynastoletnie dziewczyny. W zawodowym tenisie tylko raz, w małej imprezie w 2003 r. Ja wtedy wygrałam. Pasuje mi jej styl gry, czyli szybka, agresywna piłka. Sania nie kombinuje za dużo. Wiem, że nie grała od pół roku, bo leczyła kontuzję i spadła w rankingu. Ale rozmawiałam z nią przed losowaniem i mówiła, że wszystko jest już w porządku. Przygotowana jest na pewno w miarę dobrze.

A pani jest zadowolona z przygotowań?

- Na pewno dwa pierwsze tegoroczne turnieje miałam słabe [wczesne porażki w Auckland i Hobart]. W tym drugim, naciągnęłam trochę mięśnie brzucha, kilka dni w ogóle nie grałam, potem nie mogłam dobrze serwować, ale już jest ok.

Czuje pani dodatkowe nerwy związane z tym, że broni punktów za zeszłoroczną 1/8 finału?

- Szczerze mówiąc nie. Nawet jeśli teraz mi się nie uda, to po Australii nie mam wielu punktów do obrony. Będę walczyła dalej.

Ale ewentualny słabszy występ w Melbourne może kosztować panią miejsce w pierwszej setce rankingu WTA. Nie myśli pani o tym?

- Faktycznie mogłabym spaść w okolice 100. pozycji, ale to jeszcze nie byłaby tragedia. Z takim rankingiem można dalej grać w niezłych turniejach i odrobić stratę. Wystarczy jeden dobry występ, by wrócić w to miejsce, gdzie jestem teraz.

Pamięta pani tę niesamowitą passę? Przed rokiem wygrała pani sześć meczów w Melbourne, ale wcześniej jeszcze turniej w Poitiers. W sumie aż 14 meczów z rzędu! Z czego to wynikało, że tak dobrze pani wtedy grała?

- To był taki moment, że wszyscy machnęli już na mnie ręką, stwierdzili, że "z Domachowskiej już nic nie będzie". Grałam na luzie, bez presji, no i dobrze przepracowałam zimę. Chyba o to chodziło. Teraz też dobrze przepracowałam zimę. No i... staram się być na luzie, nie stresować niczym.

W Melbourne jest pani sama. Kto jest teraz pani trenerem, bo już się w tym wszystkim pogubiliśmy?

- Cały okres przygotowawczy w Warszawie trenowałam z Michałem Gawłowskim. Trenerem od przygotowania fizycznego od dłuższego czasu jest Mariusz Dermont.

Ale trenerów nie ma w Australii?

- No nie ma. Ale jesteśmy w kontakcie.

To kwestia oszczędności?

- Nie. Tak po prostu jest. Michał i tak nie mógłby przyjechać do Australii. Ma inne zobowiązania zawodowe.

Jeszcze nie tak dawno trenowała pani na turniejach z Matiasem Polonskym, szkoleniowcem Nadii Pietrowej.

- Ale to była przejściowa współpraca, tylko na kilku turniejach. Miałam nawet ofertę, żeby przyjechać do akademii w USA na zimę i potrenować tam na dłużej, ale jednak się na nią nie zdecydowałam. To było więc tymczasowe, ale trochę głupio wyszło, bo przez to skończyła się praca z Pawłem Ostrowskim [szkoleniowiec Marty poczuł się odsunięty i sam zrezygnował - j.c].

Zagra pani w Australii także w deblu?

Tak, z Belgijką Yaniną Wickmayer.

Nie jest tajemnicą, że jest pani w stałym związku uczuciowym [z pływakiem Pawłem Korzeniowskim]. Jak taki związek może wpływać na sportowca?

- Na mnie nie wpływa, bo oddzielam sport od innych spraw. Kiedy jestem na turnieju, skupiam się wyłącznie na tenisie.

karinka

chyba mnie przerasta posiadanie trenera
ktory ma inne plany zawodowe niz bycie z tenistska, szczegolnie z taka tenisistka
ale ok ; )

Isha

No teraz niby też wielkiej presji na niej nie ma więc

Dawaj Marta

Musi być dobrze

ciocia zło

Teraz też niewiele osób na nią liczy więc wynika z tego, że będzie dobrze

Tylko skoro mówi, że dobrze przepracowała zimę dlaczego tak słabo wypadła w pierwszych turniejach? Sad

Cinek

Nie sądze by było dobrze, ona cały czas ma kłopoty z psychiką.
Wtedy wyszła z wielkiego dołka, podniosła się, wygrała turniej , a wszyscy już o niej zapomnieli, grała na luzie bo nie miała nic do stracenia.
Teraz ma dbardzo dużo, chodź się do tego nie przyznaje, a wydaje mi się, że w niej ta myśl się gotuje i ona cała się gotuje...
Obym się mylił.